Μία ξεχωριστή εκδήλωση μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου πραγματοποίησε το πρωί της Κυριακής 14 Μαΐου ο Εκπολιτιστικός και Μορφωτικός Σύλλογος Βεργίνας «ΑΙΓΕΣ».

Μέσα από προβολές, αφηγήσεις και αναγνώσεις κειμένων, τραγούδια και χορούς “ξετυλίχθηκε” το κουβάρι των γεγονότων που οδήγησαν στην Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Η συγκίνηση ήταν διάχυτη στο κοινό που παρακολούθησε την εκδήλωση, η οποία περιελάμβανε:

- Προβολή βιντεοπαρουσίασης από την Εύξεινο Λέσχη της Βέροιας,

- Αφήγηση κειμένων σχετικών με τα γεγονότα από τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου Βεργίνας υπό την καθοδήγηση της εκπαιδευτικού και μέλους του Δ.Σ. του Συλλόγου κ. Ευδοξίας Μανωλοπούλου,

- Παρουσίαση έρευνας για τις πρώτες οικογένειες προσφύγων της Βεργίνας από τον Βεργινιώτη ερευνητή κ. Χρήστο Αηδονίδη,

- Χορός από το Ποντιακό χορευτικό τμήμα του Συλλόγου Βεργίνας με την επιμέλεια του χοροδιδασκάλου και λυράρη κ. Γεωργίου Μητρόπουλου,

- Τραγούδια/θρήνοι από την Χορωδία του Συλλόγου Βεργίνας και την Σχολική Χορωδία Βέροιας υπό την διεύθυνση και μουσική επιμέλεια της κ. Ελένης Αναγνώστου.

Ο Εκπολιτιστικός και Μορφωτικός Σύλλογος «ΑΙΓΕΣ» εκφράζει τις θερμές του ευχαριστίες σε όλους όσους τίμησαν την εκδήλωση με την παρουσία τους, καθώς και σε όλους εκείνους που βοήθησαν για την πραγματοποίησή της. Ιδιαιτέρως ευχαριστεί την κ. Μάρθα Μουρατίδου, η οποία είχε την ιδέα και την ευθύνη υλοποίησης αυτής της εκδήλωσης μνήμης. Γιατί όταν η μνήμη είναι δυνατή, τίποτα δεν χάνεται...

• Eκδήλωση μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου Eκδήλωση μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου
• Eκδήλωση μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου Eκδήλωση μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου
• Eκδήλωση μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου Eκδήλωση μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου
• Eκδήλωση μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου Eκδήλωση μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου
•  

παρακάτω παραθέτουμε ένα απόσπασμα από άρθρο της Χρ. Λούπα (http://www.palmografos.com/) με μια σύντομη, αλλά εμπεριστατωμένη, ιστορική αναδρομή των γεγονότων:

«Ας μου επιτραπεί σήμερα μια σύντομη ιστορική αναδρομή, in memoriam, με την ευκαιρία της θλιβερής επετείου της Γενοκτονίας των Ποντίων. Το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι παρά ένα ευλαβικό μνημόσυνο για τις χιλιάδες αθώες ψυχές που χάθηκαν μεταξύ 1914 και 1922, επειδή είχαν την ατυχία να κατοικούν στα παράλια του Εύξεινου Πόντου και να είναι χριστιανοί. Ο σκοπός του είναι να θυμίσει, μα πάνω απ’ όλα να ενημερώσει για τη μεγάλη σφαγή, που έγινε στο όνομα της τουρκικής εθνοκάθαρσης, εμπνευστής της οποίας υπήρξε ο Κεμάλ Ατατούρκ.

Μετά τη διάλυση της βυζαντινής αυτοκρατορίας και για οκτώ ακόμα χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης ένα σημαντικό κομμάτι του ελληνισμού, ο Πόντος, παρέμενε ελεύθερο. Το 1461, η άλωση της Τραπεζούντας σήμανε την απώλεια της ανεξαρτησίας του, αλλά όχι και της εθνικής συνείδησής του, η οποία διατηρήθηκε αμείωτη στο πέρασμα των αιώνων. Περίπου 600.000 Έλληνες παρέμειναν εγκατεστημένοι στην περιοχή, ενώ, μετά την άλωση, 150.000 μετοίκησαν στον Καύκασο.

Η εμπλοκή της Τουρκίας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο στο πλευρό των Γερμανών ωστόσο, και η ανοδική πορεία των Νεοτούρκων με ηγέτη τον Μουσταφά Κεμάλ προς την εξουσία, έμελλαν να αλλάξουν το ρου της Ιστορίας και να μετατρέψουν τη ζωή των μειονοτήτων, που επί αιώνες ζούσαν ειρηνικά στα εδάφη της οθωμανικής αυτοκρατορίας, σε έναν ανατριχιαστικό εφιάλτη.

Πράγματι, το 1914, οι ίδιοι οι Γερμανοί συμβούλεψαν τους συμμάχους τους να εκτοπίσουν στο εσωτερικό της Ανατολίας, σε βάθος τουλάχιστον 200 χιλιομέτρων, τους χριστιανούς, επειδή πίστευαν ότι θα ήταν επικίνδυνοι για την έκβαση του πολέμου, ενώ ο Κεμάλ, γνωστός πια σαν «γκρίζος λύκος», οραματίζεται την οικονομική απεξάρτηση από τις Μεγάλες Δυνάμεις και την εθνοκάθαρση, ξεριζώνοντας τις «αμελητέες» μειονότητες και παραδίδοντας την «Τουρκία στους Τούρκους».

Το 1915 καταρτίζεται το σχέδιο της εξολόθρευσης των χριστιανικών πληθυσμών και οι Τσέτες (κυρίως ληστές) που έχουν ενταχθεί στην τουρκική χωροφυλακή δεν αφήνουν τίποτε όρθιο. Πλήθος φρικαλεοτήτων και βιαιοπραγιών ταλανίζουν τον πληθυσμό, ενώ οι μετατοπίσεις συνεχίζονται ολοένα και συστηματικότερα προς το εσωτερικό της χώρας. Οι περισσότεροι θα χάσουν τη ζωή τους στις ατέλειωτες πορείες θανάτου, από την κακομεταχείριση, την έλλειψη τροφής, τη δίψα και τις αρρώστιες.

Στις 19 Μαΐου 1919 – που ορίστηκε ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας - ο Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα, έχοντας υπό τις διαταγές του δύο σώματα στρατού. Η τελευταία πράξη του δράματος ξεκινά. Όταν τελειώσει δεν θα έχει μείνει τίποτα πια. Μόνο καμένη γη και πτώματα. Τίποτα που να θυμίζει πως εδώ κάποτε έζησαν Έλληνες.

Τον Οκτώβριο του 1922, κατέφθασαν στη μητέρα πατρίδα περί τις 400.000 Πόντιοι πρόσφυγες, ανέστιοι και ξεριζωμένοι, που μαζί με τους Ίωνες αποδύθηκαν σε έναν τιτάνιο αγώνα επιβίωσης. Οι πιο πολλοί εγκαταστάθηκαν στη Μακεδονία και τη Θράκη, πολλές χιλιάδες, ωστόσο, βρίσκονται σήμερα εκτός ορίων Ελλάδας, στον Καναδά, την Αμερική, την Αυστραλία, τη Ρωσία, αποτελώντας κι αυτοί ένα κομμάτι της Ομογένειας. Ένα είναι σίγουρο: οι άνθρωποι αυτοί, με την εργατικότητα και το κοφτερό μυαλό τους, όχι μόνο συναρμολόγησαν ξανά τη ζωή τους, αλλά και οι ίδιοι και οι απόγονοί τους, όπου γης, πρόκοψαν και προκόβουν σε όλους τους τομείς και προ παντός είναι πάντα περήφανοι για την καταγωγή τους.

Το φρικτό αυτό έγκλημα, τέλος, στοιχειοθετεί αναμφισβήτητα γενοκτονία, που σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο δεν παραγράφεται όσα χρόνια κι αν περάσουν…»