Αξιολόγηση Χρήστη: 0 / 5

Οικογένεια: Αναγνωστόπουλου Πρόδρομου του Αναστασίου και της Μαρίας με την γυναίκα του Μαρία το γένος Αντωνίου Βαλκάνου και τα παιδιά τους Ειρήνη, Ελισσάβετ, Ελένη, Δροσιά , Ευδοξία, Βασίλειο, Ευανθία και Ολυμπία. Από τις Μπάρμπες.

Οικογένεια: Αναγνωστόπουλου Κωνσταντίνου του Θωμά και της Γιαννούλας με την γυναίκα του Χαμαϊδή το γένος Κωνσταντίνου Παπαστεργίου και τον γιο τους Θωμά. Από τις Κούτλες.

Περισσότερα...

Αξιολόγηση Χρήστη: 4 / 5

Έπειτα από τη δραματική μάχη της Πύδνας στις 22 Ιουνίου 168 π. Χ. και την κατάλυση του μακεδονικού βασιλείου από τους Ρωμαίους, οι Αιγές, η παλιά βασιλική πόλη, καταστρέφονται. Όμως η ζωή δε σταματάει: νέα οικοδομήματα χρησιμοποιούν υλικό που προέρχεται από δημόσια κτίρια ή ιερά και τα καινούρια σπίτια χτίζονται συχνά καταπατώντας το αρχαίο τείχος που πια δεν υφίσταται. Ύστερα από μία ξαφνική καταστροφή κατά τη διάρκεια του 1ου μεταχριστιανικού αιώνα οι κάτοικοι των Αιγών ως υπήκοοι πια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μετακινούνται στον κάμπο, σε έναν οικισμό που μέχρι το τέλος της αρχαιότητας ήταν το διοικητικό κέντρο της περιοχής, όπως δείχνει η παλαιοχριστιανική βασιλική με βαπτιστήριο χτισμένη εκεί τον 5ο αιώνα μ. Χ.

Περισσότερα...

Αξιολόγηση Χρήστη: 5 / 5

Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και μέχρι την έλευση των προσφύγων στο χωριό
Μπάρμπες-Κούτλες: δυο μικροί οικισμοί 12 χιλιόμετρα Νοτιοανατολικά της Βέροιας που υπάγονταν στην κοινότητα Παλατιτσίων.Σε κάθε οικισμό υπήρχαν δέκα έως δεκαπέντε σπίτια όπου εκεί ζούσαν γηγενείς Ελληνόφωνοι κάτοικοι. Τα σπίτια τους ήταν χτισμένα γύρω από τις δυο εκκλησίες που υπήρχαν εκεί και ήταν χτισμένες περίπου στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Στον οικισμό Κούτλες υπήρχε η εκκλησία της Παναγίας και στον οικισμό Μπάρμπες η εκκλησία της Αγ. Παρασκευής. Οι κάτοικοι των δυο αυτών οικισμών δούλευαν στην υπηρεσία του Τούρκου Μπέη και αργότερα στο τσιφλίκι του Παπαγεωργίου. Σύμφωνα με την απογραφή του 1913 ο πληθυσμός στις Μπάρμπες ήταν 45 Άρρενες και 38 Θήλεις, ενώ στις Κούτλες 56 Άρρενες και 42 Θήλεις.

Περισσότερα...

Αξιολόγηση Χρήστη: 5 / 5

Στα ριζά του λόφου της ακρόπολης, σε ένα υπερυψωμένο άνδηρο που δεσπόζει στο χώρο και σημαδεύεται από μια αιωνόβια βελανιδιά, σώζονται τα εντυπωσιακά ερείπια του ανακτόρου που σφραγίζουν με την επιβλητική παρουσία τους ακόμη και σήμερα την εικόνα των ερειπίων της πόλης. Το ανάκτορο των Αιγών που αποτελούσε βασικό πόλο του μεγάλου οικοδομικού προγράμματος του Φιλίππου Β΄ στην πόλη-λίκνο της δυναστείας, θα πρέπει να είχε ολοκληρωθεί πριν το 336 π.Χ., όταν ο βασιλιάς με πρόφαση τους γάμους της κόρης του με τον Αλέξανδρο της Ηπείρου γιόρτασε εδώ την παντοδυναμία του. Με έκταση περ. 9.250 τετρ. μ. στο ισόγειο, το κτήριο, μεγάλο τμήμα του οποίου ήταν διώροφο, είναι μεγαλύτερο από τα ελληνιστικά ανάκτορα της Δημητριάδος και του Περγάμου, ενώ σώζεται πολύ καλύτερα και η μορφή του είναι πολύ περισσότερο σαφής και ευανάγνωστη από ''τα βασίλεια'' της Πέλλας που γνώρισαν πολλές επεκτάσεις και τροποποιήσεις.

Περισσότερα...

Αξιολόγηση Χρήστη: 3 / 5

1922-1928

Μετά την κατάκτηση της Τραπεζούντας από τους Οθωμανούς το 1461 αρχίζει η καταπίεση και ο κατατρεγμός των χριστιανικών πληθυσμών του Πόντου. Οι Έλληνες για να σωθούν πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς . Άλλοι μετοίκησαν στα παράλια της μεσημβρινής και νότιας Ρωσίας, άλλοι στις παραδουνάβιες περιοχές χτίζοντας καινούριες ελληνικές πόλεις, οι οποίες αργότερα θα δεχθούν στοργικά κάθε καταδιωγμένο Έλληνα. Άλλοι πάλι πήγαν σε διάφορα νησιά του Αιγαίου και άλλοι στην Κωνσταντινούπολη κοντά στις ελληνικές παροικίες. Οι περισσότεροι όμως πήραν το δρόμο που οδηγούσε στα απάτητα βουνά του Πόντου. Εκεί έχτισαν καινούρια χωριά και πόλεις δημιουργώντας έναν αδούλωτο ελληνικό πολιτισμό. Πολλοί από εκείνους που έμειναν στα μέρη τους αναγκάστηκαν κάτω από αφόρητες πιέσεις των Οθωμανών να αλλαξοπιστήσουν για να σώσουν τις ζωές τους και τις περιουσίες τους. Αυτό συνεχίστηκε και στους κατοπινούς αιώνες με πολλά θύματα. Χιλιάδες χριστιανοί από τον Πόντο κατέφυγαν στον Καύκασο, στην Ρωσία, την Περσία και σε άλλα μέρη για να γλιτώσουν την ζωή τους.

Περισσότερα...

Αξιολόγηση Χρήστη: 0 / 5

Στη νότια άκρη του μακεδονικού κάμπου και στους πρόποδες των Πιερίων, βρίσκεται η Βεργίνα, οι αρχαίες Αιγές ", η πρώτη πρωτεύουσα των Μακεδόνων. Ένας χρησμός που λέγεται ότι δόθηκε στον Περδίκκα Α΄ αναφέρεται στην ίδρυση τους, συσχετίζοντας το όνομα της πόλης με τα κοπάδια των γιδιών: (Διόδ. 17.16.1.1) ''..όπου θα δεις χιονόλευκες γίδες με λαμπερά κέρατα να κοιμούνται, στα χώματα εκείνης της γης, θυσίασε στους τρισμακάριστους θεούς και χτίσε το άστυ μιας πόλης''. Ο ποταμός Αλιάκμονας προστάτευε σαν φυσικό οχυρό την πόλη από τους κινδύνους του βορά και συγχρόνως εξασφάλιζε την άμεση επικοινωνία με τη θάλασσα που τότε βρισκόταν πολύ πιο κοντά, ενώ στο σημείο όπου βρισκόταν η πόλη, συναντιόταν ο κύριος οδικός άξονας που, διασχίζοντας τα Πιέρια, συνέδεε τη λεκάνη της Μακεδονίας με τη νότια Ελλάδα.

Περισσότερα...